Część 55

Wiem ze dodaje tak dzień po dniu ale jest sobota! Czas sie wyluzować... wybawić... pośmiać... i robić wiele innych rzeczy xD U mnie jest słońce od rana i bezchmurne niebo *o* Czuje sie wiosnę i takie miłosne gadki w powietrzu... zawsze na wiosnę jest dużo miłości i zalotu xD Kocham to słowo xD
Moja mama ma dzisiaj urodziny xD Taki sobie specjalny dzień... szczerze zapomniałam ale to nie moja wina! Przez to nowe zdjęcie profilowe na Twitterze Carlosa i ta sesje... *OOO* Taka wooow xD
Dziękuje za czytanie tego bloga... no tyle wam powiem i zapraszam! 

No i grypa… jak ja się cieszę. Powoli kończy się Maj a ja leże w łóżku chorując, zamiast być coraz lepiej jest coraz gorzej. Ledwo mówię i do tego katar z gorączką… obiecuje że jak dorwę Konrada to go zabije.
- Wrócimy wieczorem, prześpij się i zdrowiej – powiedziała moja mama wychodząc razem z tatą.
- Jasne – machnęłam ręką i wyszłam z łóżka. Nie dość że trzęsłam się jakbym miała padaczkę to jeszcze kręciło mi się w głowie. Otuliłam się swetrem i usiadłam przed komputerem. Pośpiewam sobie na karaokeparty.com nawet jeśli ledwo mówię.
- Co by sobie zaśpiewać hymmm… - przejrzałam listę i zobaczyłam piosenkę „Barbie Girl” tak dla żartów można spróbować. Zaczęłam śpiewać kaszląc co chwile ale i tak zajęłam 1 miejsce… co to dla mnie xD
- A jednak mi się nudzi… pouczyć się zawsze mogę… o nie nie nie Pati! I gadam sama do sobie… grrr coś wymyśle – warknęłam otwierając szafę i wyciągnęłam taty strój strażacki. Mój tata kiedyś był strażakiem i został mu jeszcze strój. Ubrałam go i chwyciłam za zabawkowy pistolet z czasów dzieciństwa.
- Więc tak się bawimy – zaśmiałam się chodząc wokół misia – nie chcesz nic powiedzieć… gadaj gdzie te ciastka! – przyłożyłam mu pistolet do głowy – nic nie powiesz? Dobra sam tego chciałeś. Wzywam Hitlera jako moją prawą rękę! – ściągnęłam czapkę i przyłożyłam palec aby wyglądał jak wąsy – Ja, jestem Hitler, ty przyznać się bo kaput! – krzyknęłam patrząc na misia – ty nic nie mówić co mnie denerwować! Nich miś trzeba go rozstrzelać jak Żydów! – założyłam szybko czapkę – Hitler nie przesadzasz? Wystraszysz biedaka… do tego Żydzi są mili – wzruszyłam ramionami znowu ściągając czapkę – nich! Żydzi kaput a Niemcy najlepsze! Marsz to kąta! – założyłam czapkę – tak jest Hitler – smutna poszłam do kąta gdzie uderzyłam się w głowę. Co się właśnie stało? Zabrałam czerwoną pelerynę którą kiedyś zostawił mój kuzyn, również za czasów dzieciństwa, i założyłam ją. Zabrałam mój zabawkowy pistolet na kulki i zaczęłam biegać po domu.
- Na na na na to Potężny Patitek! Który jest Potężny! I jest Patitkiem! – zaczęłam skradać się do kuchni, weszłam pod stół i sprawdzałam czy nikt nie idzie. Kiedy wyszłam powoli otworzyłam lodówkę chwytając za masło które położyłam na podłodze i włożyłam w nie rękę.
- Smakowita! – wyciągnęłam rękę pełną masła – nadaje się na śluby i pogrzeby! I ma się śliskie ręce – uśmiechnęłam się i spoliczkowałam – aaaa jestem w maśle! Maslow co ty tu robisz?! – wkurzona schowałam masło i poszłam się umyć. Nadal z pistoletem spojrzałam na dwór gdzie przechodzili ludzie. Miałam nie wychodzić ale jest ładnie i ciepło, a ja w pelerynie chodzę więc weszłam na bramę na której usiadłam. Za wygodnie nie było bo musiałam siedzieć w rozkroku a to wbijało mi się tam gdzie nie powinno xD Przybliżyłam pistolet do siebie i patrzałam z przymrużonymi oczami na ludzi.
- Pati odwala ci? – zapytał Łukasz patrząc na mnie z balkonu.
- Złodziej! Wampir! Poczwara! – zaczęłam na w niego strzelać kuleczkami.
- Weź przestać – wszedł do środka i po chwili przyszedł do mnie – co ty odwalasz? Czemu cie nie ma w szkole?
- Chora jestem… słyszysz że ledwo mówię! – strzeliłam mu w nogę na co upadł na ziemie. Mała kulka a boli że o matko, w końcu plastikowa.
- Nie strzelaj tym… Nie powinnaś w domu siedzieć? Jak dziecko normalnie – zaśmiał się.
- Wole być dzieciakiem. Jest ciekawiej a misiu mi ciastek nie oddał! – warknęłam schodząc z bramy – idziemy się przejść?
- Wiesz że masz pelerynę? – zaśmiał się.
- Ponieważ jestem Potężnym Patitkiem wooohooo i mam pistolet. Wyglądam przyzwoicie i nie widać ze mam gorączkę – uśmiechnęłam się i skierowałam przed siebie.
- Niech ci będzie. To gdzie idziemy? – zapytał idąc koło mnie.
- Możemy do sklepu na orężade w proszku… chce się poczuć jak 9-latka – kiwnęłam głową i poszliśmy do sklepu. Kupiliśmy orenżady które zjedliśmy na sucho, w końcu tak najlepiej smakują.
- Polska! Biało czerwoni! – zaczęłam się bujać na ławce.
- Kibic roku się znalazł – poklepał mnie po głowie Łukasz.
- Ponieważ jestem fajna a ty nie… oooo plac zabaw! – chwyciłam go za rękę i zaciągnęłam na plac zabaw w którym spędziłam większość dzieciństwa. Weszłam na zjeżdżalnie i popatrzałam na okolicę.
- Jestem królową świata! I kocham to! – uśmiechnęłam się i zeszłam z zjeżdżalni. Po co zjeżdżać jak można po tym przebiec.
- To zapraszam na huśtawki – zaśmiał się Łukasz i usiedliśmy na huśtawce.
- Kiedyś wydawało się to większe – podskoczyłam do góry – matko ale nie za mocno
- Jasne – kiwną głową i wtedy jak szybko zjechałam tak że podskoczył do góry – chcesz mnie zabić?!
- Przepraszam – zrobiłam słodkie oczka i się zaśmiałam.
- Przez ciebie boli mnie… eeeee… kolega – załamany spojrzał na mnie.
- Mały kolega? – poruszałam brwiami.
Wracaliśmy już do domu koło boiska. Nie ma nic lepszego niż wrzucanie się do żywopłotu i wspinaczka po drzewach. Tęskniłam za takim dniem z dzieciństwa razem z moim sąsiadem. Pożegnałam się z nim i weszłam do domu padając na płytki w kuchni. Ledwo sięgnęłam słoika ogórków i zaczęłam jeść.
- Zabiorę cię na bal, zobaczysz co to szał, nikt nie da rady dziś, zatańczyć tak jak my – zaczęłam wymachiwać ogórkiem – nie ma lipy – zaśmiałam się patrząc w sufit. Co mogę jeszcze porobić… jest dopiero 19:30 i się nudzę jak idiotka. Do tej pory nic ciekawego nie zrobiłam… Wstałam ogarniając się, weszłam na stół, włączyłam radio na cały głos i zaczęłam śpiewać do banana.
- Everyday I'm shufflin!!! Ty ty ty ty ty ty ty – zaczęłam tańczyć na tym stole. Dziwne że się nie złamał. Jednak długo piosenka nie trwała… a szkoda. Po niej usłyszałam BTR – Windows Down. Ta piosenka mnie chyba prześladuje.
- Party people wooohooo! – zeskoczyłam z stołu i tanecznym krokiem weszłam do swojego pokoju – joł ziomek miś tęskniłeś? – kiwnęłam głową – za mną wszyscy tęsknią!... prawie… wszyscy – padłam na kolana – ja chce do mojego chłopaka!!!! – upadłam na ziemię i zaczęłam płakać – misiu nic nie mów! I co że mnie kocha jak za nim tęsknie! – podniosłam głowę – co mówisz misiu? Mam do niego zadzwonić? – przybliżyłam się do misia – zrobię tak! To genialne! – chwyciłam za komórkę i wybrałam numer mojego chłopaka. Usłyszałam tylko „Abonent jest nieosiągalny, prosimy zadzwonić później”. Przecież mówił że nie uda mi się do niego dodzwonić więc po co próbuje… wytrzymam jakoś do sierpnia i będzie dobrze.
- Chce zwiedzać Anal jak pedał – zaśmiałam się rysując twarz balonowi – wiec panie balonie pokaże ci twój nowiuśki dom – zabrałam go i dorysowałam wąsy – wiec Hitler teraz twój nowy domek – okręciłam go wokół – to mój pokój… działo się tutaj tyle rzeczy że nie pamiętam… wolałbyś lodówkę? Nie ma sprawy – poszłam z nim do lodówki – to moja lodówka która jest zimna – otworzyłam ją – jogurt jest! – chwyciłam za jogurt – aaaaaa smakija! Smak kijaaa! – zaśmiałam się i zaczęłam jeść – nie smakuje jak kij… jak owoce leśne smakuje – spojrzałam na jogurt i znowu zaczęłam jeść.
- Wróciliśmy! – usłyszałam moją mamę i drzwi które się otwierały. Wystraszona schowałam jogurt i pobiegłam do swojego pokoju przykrywając się kocami. Zamknęłam oczy i zaczęłam udawać ze śpię aby nie krzyczeli na mnie że biegałam po całym domu.
- Kochanie śpisz? – zapytała moja rodzicielka wchodząc do mojego pokoju.
- Mamusiu to ty – zaczęłam kaszleć ledwo mówiąc.
- Nadal masz gorączkę – mama dotknęła mojego czoła – ciągle gorące
- Jak się cieszę że wróciłaś – kichnęłam i zaczęłam się trząść.
- Idź jeszcze spać a ja zrobię ci herbatkę – uśmiechnęła się moja mama wychodząc z pokoju. Z ulgą odkryłam się trochę i spojrzałam na sufit. Zabiłaby mnie jakby się dowiedziała że chodziłam po całym domu kiedy jestem chora.
- Przepraszam jest Pati? – usłyszałam głos Łukasza – zapomniała pistoletu jak byliśmy na placu zabaw
- Ona była na placu zabaw dzisiaj? – powiedziała zdziwiona mama.
- Tak… eeee… dowiedzenia – szepnął Łukasz wychodząc z domu.
- Patrycja!!! – krzyknęła moja rodzicielka.
- Sorka mamo! – schowałam się pod pierzynę modląc się że mnie nie zabije. Nie ma to jak udawać bardziej chorą… mam nadzieje że nie wyśle mnie jutro do szkoły bo to zgroza będzie.