Część 80

Cześć ludzie! :D Jak widzicie udało mi sie dodać nowy rozdział... ale tym razem mam kilka komunikatów.
Wyjeżdżam na kolonie! Wiec 28 lipca jadę na 2-tygodniową kolonie nad jezioro... nie będzie mnie ale zapiszę wcześniej rozdziały które opublikuje Sylwia. Będę miała trochę zaległości ale raczej dam sobie radę xd
Teraz życzę miłego czytania (rozdział nudny... sorka xD)

*Z punktu widzenia Sylwii*

Czułam się przez to wszystko potwornie, dobrze wiedziałam o co chodzi Pati. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi, weszła przez nie brunetka patrząc na mnie smutno. Bałam się z nią gadać, jeśli się pokłócimy możemy na zawsze stracić naszą przyjaźń…
- Sylwia możemy pogadać? – usiadła koło mnie.
- Jeśli chcesz mnie zabić to droga wolna, pewnie mnie nienawidzisz – szepnęłam tuląc poduszkę.
- Co ty gadasz? Sylwia jest wszystko dobrze – przytuliła mnie mocno – z Jamsem wszystko wyjaśniłam
- To koniec? – zaszkliły mi się oczy. Byłam bliska tego aby się popłakać, czyli ze Pati wróciła do Jamsa a mnie zostawił… samą.
- Źle mnie zrozumiałaś. Byłam zazdrosna o was związek, ale już to sobie wyjaśniliśmy… musisz być szczęśliwa z swoim narzeczonym – puściła mi oczko zadziornie.
- Nie jesteś zła? – spytałam niedowierzając.
- Jesteś moją przyjaciółką! Przyjaźń jest najważniejsza – przytuliła mnie jeszcze mocniej – jest zgoda?
- Jak najbardziej – zaśmiałam się odwzajemniając uścisk. Po krótkim czasie mogłyśmy wyjść z pokoju w niesamowicie dobrych humorach. Nawet jeśli jutro wyjeżdżamy możemy się cieszyć z tego że się pogodziliśmy.
- Powiedzcie że wszystko dobrze? – spytał Kendall siedząc przy stole.
- Tak – odpowiedzieliśmy wszyscy razem. Spojrzałam na Jamsa z uśmiechem który odwzajemnił. Brakowało mi tego, jestem teraz pewna że na pewno wszystko potoczy się dobrze. Jesteśmy razem dość długo, przeżywaliśmy wzloty i upadki… ale to dobrze robi dla naszego związku.
- Skoro udało mi się pokonać wyzwanie Jamsa… to czekam na resztę – Pati założyła rękę na rękę.
- Nadal ci mało? – zaśmiała się niebieska.
- Wole mieć już za sobą wszystkie te wyzwania… no i do apteki bym musiała iść – pomyślała przez chwilę, ta niby po co do apteki.
- Można wiedzieć po co? – spytał Carlos podejrzliwie.
- Po tableteczki aby nie było chwilowo przyszłej mateczki – wystawiła mu język – na ciąże nie jestem gotowa… a zrobiłam ostatnio sporą przerwę
- Że… ze jak?! I nic mi nie powiedziałaś?! – Latynos otworzył szerzej oczy.
- Mamy takie szczęście ze następne zadanie jest tutaj… Znalazłem idealne miejsce – uśmiechną się złowrogo Kendall.
- Powiesz o co chodzi? – Jenny założyła rękę na rękę.
- Pojedziemy tam to zobaczycie… ale to dopiero jutro – klasną w ręce blondyn i podejrzanie gdzieś znikł.
- Trochę to straszne… po nim można spodziewać się przerażających rzeczy – szepnęłam tuląc się do Jamsa.
- Mam fajny pomysł… może będziemy oglądać horrory? – spytał James.
- Powaliło cie? – warknęłam na niego.
- James jesteś geniuszem! – w pokoju nagle pojawił się Kendall – maraton z horrorami!
- Świry z was – przewróciła oczami Jenny.
- Teraz to dopiero zauważyłaś? – zaśmiała się Vai siadając na kanapie – to co oglądamy?
- Może tak „Paranormal Activity 4”, ponoć najstraszniejsza część – dodał Logan siadają koło niej.

- Idę po popcorn! – krzyknęłam i pobiegłam do kuchni razem z dziewczynami. Nie lubię horrorów ale chyba taki straszny nie będzie. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Z strachu prawie zemdlałam… nie żartuje! Był to najstraszniejszy film jaki widziałam i jeszcze się nie skończył! Wtulałam się cały czas w Jamsa który również ledwo oglądał… Nawet film wystraszył Violette. Co ciekawe cały film Pati z Kendallem się śmiali… nie rozumiem jak oni mogli się śmiać?! Rozglądałam się cały czas czy czasami u nas nie było coś podejrzanego…
- Dziwnie się to skończyło… jakieś czarownice ją zabiły – machnęła ręką Pati kiedy skończył się film – ale całkiem zabawny film
- Inne części są gorsze… ten jeszcze był całkiem straszny – powiedział Kendall wstając z kanapy – idziemy spać?
- Nigdzie się nie ruszam… - szepnęła Jenny tuląc się do poduszki.
- Jeśli ten dom też jest nawiedzony? – pisnęła Vai cała się trzęsąc.
- Uuuuu ale strasznie – zaśmiali się przybijając piątkę – dobranoc – powiedzieli równo i poszli do góry zostawiając nas samych. Dzisiaj nie zasnę… na pewno nie zasnę.

*Z punktu widzenia Pati*

Od dawna tak dobrze mi się nie spało… pewnie dlatego że byłam wykończona po tym ekstremalnym szlaku Jamsa. Reszta ludzi była wykończona, okazało się ze w nocy tylko ja z Kendallem spałam. To w końcu tylko film! Kiedy byłam mała cały czas oglądałam horrory… jakoś mi przeszło banie się ich. W tym momencie byliśmy w drodze gdzie miało odbyć się kolejne wyzwanie. Jestem ciekawa co może się tam wydarzyć…
- Jesteśmy na miejscu – zatrzymał się Kendall przed ogromnym, strasznym domem w lesie. Serce podeszło mi do gardła… nie wiedziałam co powiedzieć, było okropnie strasznie.
- Mam tam wejść? – nerwowo wyszłam z samochodu.
- Musisz dotrzeć do piwnicy i zabrać jakiś przedmiot który dowiedzie ze tam byłaś – podał mi małą słuchawkę – przez to będziesz nas słyszeć a my ciebie
- Kendall nie przesadzasz… to miejsce jest przerażające! Zwłaszcza po tym horrorze – szepnęła Jenny.
- To tylko dom – wskazała na niego Vai – co nie?
- Pewnie nawiedzony… od bardzo dawna – jęknęła Sylwia chowając się za Jamsem.
- Dam sobie radę, zobaczycie – uśmiecham się pewnie kierując się w stronę domu. Poczułam strach, pierwszy raz od dawna wystraszyłam się zwykłego domu… zaczęłam się obawiać że może na serio coś, lub ktoś mnie zaatakuje w tym domu. Weszłam do środka rozglądając się dookoła, wszędzie kurz i prześcieradła. Było widać ze od dawna tutaj nikt nie mieszka. Pierwsze co zrobiłam to próbowałam zaświecić światło, nie chciało działać. Wzięłam głęboki wdech i zaczęłam szukać wejścia do piwnicy.
- Pati słyszysz nas? – usłyszałam w słuchawce głos Kendalla.
- Słyszę was dobrze i wyraźnie – powiedziała rozglądając się po pomieszczeniu.
- Widzisz jakieś duchy? – spytała zaciekawiona Vai.
- Jedynie stare obrazy – przyjrzałam się portretom, miałam wrażenie że przyglądały mi się.
- Powodzenia kochanie! Wierze w ciebie! – usłyszałam głos Latynosa.
- Dziękuje – uśmiechnęłam się szeroko.
- Jeśli umrzesz mogę zabrać twoje rzeczy? – powiedziała Jenny.
- Nawet nie próbuj! One są moje i koniec… - warknęłam zła.
- Będę się za ciebie modlić Pati – usłyszałam Sylwię.
- Dziękuje – przewróciłam oczami. Po chwili usłyszałam straszny szum w słuchawce, próbowałam się z nimi skontaktować, ale chyba straciłam sygnał. Zrezygnowana błądziłam po domu, cały czas miałam wrażenie że ktoś mnie śledzi… skoro ten dom jest opuszczony to niby kto? Kiedy wreszcie znalazłam schody do piwnicy, niepewnie chwyciłam za klamkę otwierając drzwi. Usłyszałam skrzypienie i zauważyłam pajęczyny, już chciałam krzyczeć ale w ostatniej chwili się opanowałam. Powoli zeszłam na dół próbując się nie wystraszyć, może i wydawało się ze na horrorach się nie boje, ale w rzeczywistości ten dom mnie za bardzo przerażał. Kiedy doszłam na sam dół jedyne co ujrzałam to kartony i różne przedmioty. Niby co można by było zabrać aby udowodnić że było się w piwnicy. Znalazłam skrzynie z narzędziami… równie dobrze można by było to zabrać, i zrobić zdjęcie. Wyciągnęłam komórkę i zrobiłam kilka zdjęć, jedyna niepokojąca rzecz była taka że zobaczyłam w oddali jakiś cień. Trochę wystraszona podeszłam bliżej trzymając w ręku śrubokręt. Wtedy poczułam czyjeś ręce na ustach i oddech na szyi… możliwe że to mój koniec.