Część 66

Witam was ludzie! Tęskniliście? No wiem że nie xD

Zanim zacznie się ten mega miłosny love story mam kilka komunikatów... no dobra mam jeden komunikat xD
Przypominam że już DZISIAJ o godz 20:00 na TT zaczyna się akcja #BTRComeToPoland ! Więc ludzi każdy kto ma Twittera to wbijać! Jeśli nie macie to zakładać go xD Proście swoich znajomych, rodzinę, zwierzęta, babcie, księży... ogólnie każdego kto ma konto na twitterze aby uczestniczył w tej akcji!
Za pewnie jutro będzie dodana niespodzianka z okazji 30.000 wejść... wiec szykujcie sie też na jutro xD
Dziękuje za wchodzenie na tego bloga i za wszystkie komentarze! Mega wielkie dzięki i wooohoo!

*Z punktu widzenia Logana*

I wreszcie przyszedł wieczór no i ta kolacja… szczerze nawet fajny pomysł. Trochę lepiej poznam Vai i pobędziemy sam na sam… Poprawiałem krawat stojąc przed lustrem, kiedy nagle drzwi od łazienki się otworzyły i przez nie wyszła Vai.
- Ładne…. – spojrzałem na nią – spodnie?
- Nie będę paradować w sukience jak idiotka… to już jest najlepsze – rozstawiła ręce – i tak wyglądam jak debil
- Wcale ze nie, ślicznie wyglądasz – uśmiechnąłem się delikatnie a dziewczyna odwzajemniła uśmiech rumieniąc się delikatnie. Wyszliśmy z pokoju, ale widząc w oddali kierownika szybko chwyciliśmy się za ręce i kierowaliśmy się za wszystkimi parami które szły na kolacje.
- Logan wiesz że ci się ręce pocą. Denerwujesz się? – podniosła brew zdziwiona Vai.
- Jaaaa? Coś ty – zabrałem ręce zdenerwowany i zacząłem się wycierać w koszule – po prostu ciepło tu…
- Jasne – zaśmiała się dziewczyna i weszliśmy do ogromnej Sali. Było tu pięknie i romantycznie… muszę przyznać że nastrój jest xD
- Tam jest nasz stolik – wskazałem na stolik który znajdował się blisko wyjścia. Odsunąłem dziewczynie krzesełko aby mogła się usiąść i sam usiadłem naprzeciwko niej.
- Muszę przyznać że takie klimaty są… dziwne – kiwnęła głową Vai i zaczęła się rozglądać. Zobaczyła jak jakieś inne dziewczyny spoglądały na nią i zaczęły się śmiać. Violette na początku się wkurzyła ale po pewnym czasie smutna spojrzała w ziemię i zaczęła się bawić palcami.
- Nie przejmuj się nimi… - dodałem patrząc na nią. Może i wydaje się agresywna, taka która zabiłaby każdego ale… ona też ma uczucia i jest wrażliwa. Taką osóbkę łatwo zranić ale udaje ze wszystko jest dobrze.
- Co? – podniosła głowę – nic mi nie jest…
- Jesteś od nich lepsza – kiwnąłem głową. Vai poleciała łza po policzku i nagle poczułem jakby mi serce pękło… to okropne uczucie kiedy osoba którą tak bardzo lubisz płacze.
- Nabijają się bo założyłam spodnie, i mam niebieskie włosy… przyzwyczaiłam się – machnęła ręką szybko wycierając łzę.
- One się nie znają, jesteś piękna, mądra, zwariowana… nie ważne jak wyglądasz, ważne jaka jesteś w środku. One ci mogą tylko zazdrościć – wzruszyłem ramionami chwytając za menu. Dziewczyna się uśmiechnęła i zrobiła dokładnie to samo co ja.
- Zjadłabym sobie ciasto czekoladowe – zaśmiała się niebieska.
- Świetny pomysł… emmm hallo – podniosłem rękę ale żaden kelner się nie zatrzymał. Co za palanty -.-
- Jest tutaj jakiś kelner?! – krzyknęła Vai. Nagle przy nas pojawiło się z 5 kelnerów xD
- Wystarczy nam jeden… - kiwnąłem głową – poproszę 2 razy ciasto czekoladowe
- Już się robi – zapisał coś mężczyzna i pobiegł do kuchni. Po chwili nalali nam czerwone wino i zaczęli grać romantyczną piosenkę.
- Nie darzą spokoju – chwyciła za kieliszek Vai.
- Musimy udawać parę, jakoś nam to wychodzi – uśmiechnąłem się pijąc wino. Gadaliśmy chwilę kiedy dostaliśmy ciasto czekoladowe. Na ten widok Vai rzuciła się na swój kawałek, chyba była strasznie głodna xD

*Z punktu widzenia Vai*

To ciasto było jak spełnienie wszystkich marzeń! Mogłabym tutaj siedzieć i nigdy nie wychodzić… było niesamowicie!
- Smakuje? – zapytał brunet, wtedy poczułam ścisk w żołądku… mam tak zawsze kiedy go słyszę lub widzę. Mam już mieszane uczucia… lubię Noah… ale Logan… nie wiem co zrobić! Zakochałam się w Loganie i nic na to nie poradzę. Noah i tak nawet się nie odzywa, nie umie mnie zrozumieć… z tym wariatem fajnie mi się spędza czas. Chciałabym tak wiecznie zostać na tym rejsie.
- Pewnie! – uśmiechnęłam się szeroko. Widząc te różne pary całujące się nagle coś zrozumiałam… on się ze mną męczy. Musimy udawać parę ponieważ nigdy by nie chciał ze mną być. W końcu dlaczego miałby być? Przez ten czas czasami się zachowywałam strasznie chamsko wobec niego… po prostu musi mnie tolerować a tak naprawdę nawet by się do mnie nie odezwał. Nie dziwie się tym dziewczyną które się ze mnie śmiały, myślały pewnie że jest ze mną z litości… to chyba mnie najbardziej boli. Wyobrażam sobie coś co jest nierealne. Szybkim krokiem wstałam i wyszłam z Sali biegnąc jak najszybciej na pokład. Chciałam pobyć trochę sama, nie chce aby ludzie widzieli jak płacze… Słuchać komentarzy typu „udaje taką twardą”. Każdy ma uczucia w końcu!
Oparłam się o barierki i spojrzałam w moje odbicie w oceanie. Byłam nieszczęśliwa… i to bardzo nieszczęśliwa. Dziewczyna próbująca coś zmienić w życiu, ale nie wie jak. Nagle koło mnie pojawiła się pewna postać, oparła się o barierki i patrzała na mnie. Był to Logan… wrócił po mnie.
- Możesz iść… nie potrzebuje litości – odwróciłam głowę w przeciwną stronę.
- Nie lituje się – powiedział – wiesz co widzę w odbiciu? Pewnych przyjaciół… zagubieni trafili na inny statek, muszą udawać parę… - zaczął a ja niepewnie spojrzałam w odbicie – piosenkarz który nie ma ostatnio w ogóle szczęścia, jest nieśmiały i nie wie jak powiedzieć pewnej osóbce że ją lubi… razem z nim jest niebiesko włosa dziewczyna, zawsze radosna, uśmiechnięta, lubiąca się zabawić… ale jest wrażliwa i potrzebuje kogoś kto ją będzie wspierać… ma chłopaka którego kocha – usłyszałam jak głos mu się łamie – musisz zrozumieć Vai że jesteś idealna taka jaka jesteś – podarował mi różyczkę którą pewnie zabrał z stolika. Leciutko się uśmiechnęłam do niego odbierając kwiat.
- Logan ty nic nie rozumiesz… - oparłam się o barierki.
- Rozumiem – kiwnął głową i chwycił moją rękę – podobasz mi się… próbowałem ci to tyle razy powiedzieć, na różne sposoby… niestety ciągle byłem zbyt nieśmiały. Jesteś z Noah, kochasz go i rozumiem… chce tylko abyś o tym wiedziała – powiedział na jednym oddechu. Nie wiedziałam co powiedzieć, zaczęło mi się kręcić w głowie! Logan właśnie mówi że mu się podobam… co ja mam zrobić?! Nie minęło długo a przybliżyłam się do niego i namiętnie pocałowałam… to było najlepsze uczucie na świecie! Poczułam motyle w brzuchu… albo to ciasto czekoladowe xD
- Logan… kocham cię – uśmiechnęłam się do niego. Nie wiem co będzie z Noah… chyba będę musiała z nim zerwać. W końcu chyba znalazłam kogoś kogo naprawdę kocham.

*Z punktu widzenia Jenny*

Spacerowałam po pokładzie kiedy nagle miną mnie James ciągnący za sobą strasznie szczęśliwą Sylwie. Nie mam pojęcia gdzie oni idą ale po minach można się domyślać xD
- Szejka? – usłyszałam po chwili znajomy głos, odwróciłam się i zobaczyłam Kendalla.
- Chętnie – uśmiechnęłam się promiennie i zabrałam napój. On jest strasznie kochany… Szkoda tylko że niedługo będziemy musieli się pożegnać.
- Jenny ty mieszkasz w Nowym Yorku prawda? – zapytał a ja przytaknęłam – bo wiesz… niedługo się kończy rejs
- Wiem niestety, będę musiała wrócić bo po wakacjach będę studiować – usiadłam się na ławce a chłopak zrobił dokładnie to samo.
- Nie chciałabyś zamieszkać z nami? – powiedział a mnie zamurowało. Chciał abym zamieszkała z nimi?
- Ty mówisz poważnie? Kendall ja nie chce sprawiać problemów… - zaczęłam.
- Bardzo chce abyś z nami zamieszkała. Pójdziesz na studia w LA… proszę to wiele dla mnie znaczy – chwycił mnie za ręce i spojrzał głęboko w oczy. Poczułam hipnozę, jakbym nie mogła odmówić ani nic zrobić… jego zielone oczy za mocno działają.
- Jeśli inni nie mają przeciwko… - uśmiechnęłam się leciutko. Chłopak pocałował mnie w policzek i mocno przytulił. Słyszałam jak cicho mówi „dziękuje” nie wiem dlaczego to dla niego takie ważne. Zamieszkanie z moimi idolami, w ogóle poznanie ich to było moje marzenie od zawsze!
- Więc Kendall… dlaczego ci tak zależy? – podniosłam cwano brew.
- Nie chce sam siedzieć w tym wariatkowie… i nie chce się z tobą rozstawać – kiwnął głową. Poczułam jak robię się cała czerwona przez tego wariata. Kendall chwycił mnie za rękę i poszliśmy na spacer przy świetle pełni księżyca.