Część 62...

Mam dzisiaj nie za ciekawy dzień... śniegu tyle ze aż głowa mnie boli, do tego chyba będzie zapalenie spojówek ale ja się nie poddam ludzie! Uśmiech nie znika mi z tej krzywej mordki ale jednak... jest jedna sprawa.
Udało mi się skończyć wcześniej rozdział, miał być dodany jutro ale wcześniej przyjechałam od rodziny i mogę teraz dodać... jest to ostatni rozdział.
Jakoś nie wiem już o czym pisać, straciłam to coś... no i chciałabym zająć się inną historią. Jednak działalność tutaj kończę moim ostatnim rozdziałem.
Bez przeciągania oto ten rozdział: 

*Z punktu widzenia Pati*

- Ja myślałem że rosną na drzewach! – rozłożył ręce James.
- Uwierz mi ze nie, ananasy nie rosną na drzewach – oparłam się ręką. Prowadziłam bardzo ciekawą rozmowę z Jamsem kiedy praktycznie nikogo nie było widać w domu.
- Jesteś tego pewna? – podniósł brew.
- Jestem w 100% idioto… - zaśmiałam się.
- To jest dziwne… - odpowiedział James pijąc wodę. Usłyszeliśmy czyjeś kroki i do środka weszła Sylwia i Vai trzymając jakiś list w ręce.
- Do ciebie – Vai podała mi kopertę i usiadła na stole.
- Dzięki – chwyciłam za nią i zaczęłam otwierać.
- Gdzie są wszyscy? – zapytał James ziewając.
- Karolina i Lili wyszły z Kendallem i Loganem do kina a Carlos – zaczęła Sylwia kiedy przez pokój przeszedł Carlos – …właśnie przeleciał
- Karolina z Loganem w kinie! – zerwała się z stołu niebieska – ale… jak… przecież… dlaczego?!
- Zazdrosna – zaśmiał się pod nosem James.
- Nie jestem zazdrosna! – wskazała na niego Vai warcząc. Przewróciłam oczami i zaczęłam czytać list, był to testament… mojego dziadka.
- Mój dziadek nie żyje – szepnęłam patrząc na kartkę. Nastała cisza a ja przyglądałam się niedowierzanie kartce.
- Pati współczuje ci – przytuliły się do mnie dziewczyny – co tam piszą?
- Zostawił mi coś w spadku, ponoć mam iść do banku aby odebrać ten przedmiot czy co to ma być, przysłali już to do banku 2 ulice stąd, numer skrzynki 202 – wyciągnęłam kluczyć zdziwiona.
- Chociaż mamy co robić – uśmiechną się James – bierzemy latającego Carlosa i idziemy do banku
- Musimy? – jęknęła zmęczona Vai.
- Nie musisz… ale jak będziemy wracać to nie pójdziesz z nami do KFC – zanuciła Sylwia.
- Co tak wolno?! Carlos idziemy do KFC rusz dupę! – krzyknęła Vai która była już przy drzwiach. Jestem ciekawa co takiego dziadek mógł mi w spadku zostawić… liczę na naszyjnik z diamentem xD

*Z punktu widzenia Sylwii*

Weszliśmy do ogromnego banku, nie było dużo ludzi jednak i tak było ciężko znaleźć jakiegoś wolnego pracownika. Rozejrzeliśmy się dookoła kiedy nad naszymi głowami przejechało złoto *O*
- Do czego są te maszyny? – wskazała na takie pojazdy z hakami Pati.
- One są do przewożenia złota, skoro to duży bank to trzeba kilka takich maszyn – kiwną głową Carlos.
- Też chce taką sztabkę złota – pisnęła Vai patrząc na złoto.
- Nawet nie próbuj kraść – wskazałam na nią. Jeszcze chwilę tak staliśmy kiedy podszedł do nas jakiś mężczyzna w garniturze.
- Pani Patrycja Majewska? – zapytał mężczyzna.
- Tak – odpowiedziała brunetka.
- Proszę za mną – machną ręką kierując się do jakiegoś pomieszczenia. Pognaliśmy za nim widzą wielką ścianę szafek które miały numerki. Pati podała gościowy kluczyk, a ten otworzył szafkę nr 202 wyciągając jakąś paczkę.
- Ciekawe co tam jest – szepnęłam do Jamsa.
- Niedługo się dowiemy – objął mnie i wyszliśmy z pomieszczenia. Usłyszeliśmy trzask i alarm… wleciała jakaś grupa z maskami! To napad!
- Wszyscy na ziemie! – warknął jeden z chłopaków celując w nas pistoletem. Wszyscy wystraszeni upadli na podłogę. Bandyci zaczęli pakować złoto i pieniądze.
- Co… co robimy? – szepnęłam wystraszona.
- Mam ochotę im wpierdolić – szepnęła Vai zaciskając pieści.
- Trzeba czekać na policje i modlić się aby nas nie zabili – kiwnęła głową Pati.
- Zamknijcie się! – krzyknął koleś celując w nas. Spojrzałam w podłogę wystraszona i poczułam dłonie mojego chłopaka.
- Spokojnie Sylwia… ochronie cie – pocałował mnie leciutko w policzek.
- Trzeba by było zabrać jakiegoś zakładnika – zaśmiał się jeden z bandytów. Spojrzeli w naszą stronę i złapali mnie za rękę przyciągając do siebie i celując we mnie pistoletem. Zaczęłam głęboko oddychać modląc się o to że wreszcie policja przyjedzie.
- Spokojnie… przeżyjesz – powiedział bandyta głaszcząc mnie po ramieniu.
- Zostawcie Sylwie… proszę – podniósł się James, nagle wszyscy zaczęli celować w niego. Rozejrzał się wystraszony jednak nadal stał wpatrzony we mnie. Momentalnie pojawił się uśmiech na mojej twarzy.
- A bierz ją sobie – chłopak popchnął mnie, wpadłam w ramiona Jamsa który mnie mocno przytulił. Kryminaliści mieli już większość pieniędzy spakowanych.
- Macie jakiś pomysł co można zrobić? – zapytał Carlos.
- Może uda nam się jakoś uciec niezauważalnie – kiwnęła głową Vai.
- Zadzwonilibyśmy na policje i aresztowaliby ich – dodałam uśmiechnięta.
- Ty! – wskazał na Pati największy z bandytów – co to za paczka?
- Spadek… po dziadku – szepnęła podnosząc się.
- Oddawaj to – kiwnął ręką podchodząc do niej.
- Nie! – schowała za siebie paczkę – nie macie prawa…
- Pati walcz! – podniosła rękę do góry Vai.
- Vai przestań… nie kombinuj Pati i oddaj im tą paczkę! – szepnęłam do niej. Co ona wyprawia… narobi sobie problemów tylko.
- Posłuchaj Sylwii i oddaj im to – dodał Carlos.
- Nie – przymrużyła oczy Pati.
- Wiec tak chcesz się bawić? – mężczyzna chwycił za jej bluzkę i przybliżył do siebie, zabrał paczkę i podał osobie która stała za nim – więc tak… - rozejrzał się wokół i nagle zrobił tajemniczy uśmiech.
- Zostaw ją Alex, zmywajmy się – krzyknął ten który wtedy we mnie celował.
- Poczekaj chwile – kiwnął głową i podniósł dziewczynę za ramiona.

*Z punktu widzenia Carlosa*

Nie mogłem patrzeć na to że ten idiota chce zrobić krzywdę Pati! Zawsze musi się jej coś dziać… nie zniosę tego jak coś jej się stanie.
- Masz ją zostawić – warknąłem zły – natychmiast…
- Twój wybawca się odezwał – postawił brunetkę – zastrzel ją – rzucił mi pistolet który złapałem, wszyscy zaczęli we mnie celować. Ja… ja nie mogę tego zrobić… - nie słyszałeś?! Strzelaj! – dodał Alex.
- Musimy uciekać! – krzyknął chłopak trzymając paczkę.
- Czekaj… - mężczyzna popchnął mnie bliżej dziewczyny. Była cała zapłakana i patrzała na mnie zagubiona.
- Ja… ja ją kocham… - szepnąłem.
- Jeśli tego nie zrobisz zabije każdego kto tutaj jest – podniósł moją rękę tak że celowałem prosto w brunetkę – masz ją zastrzelić
- Nie rób tego Carlos! – krzyknęła Vai.
- Nie mogę na to patrzeć – szepnęła Sylwia wtulając się w Jamsa wystraszona. Wziąłem głęboki wdech i jeszcze raz spojrzałem na Pati, cicho powiedziałem „kocham cię” i opuściłem rękę.
- Też cię kocham – uśmiechnęła się leciutko Pati.
- Ogłuchłeś?! – warknął wściekły Alex.
- Zmywajmy się zanim gliny przyjadą! – dodał jeden z chłopaków.
- Strzelaj – szepnął bandyta podchodząc do mnie – mówię STRZELAJ! – krzyknął to tak mocno ze przez przypadek nacisnąłem spust… trafiłem w klatkę piersiową Pati. Dziewczyna upadła na ziemię… to nie możliwe. Wszyscy zamilkli a ja bez ruchu trzymałem ten pistolet w rękach, wpatrywałem się w nią z łzami w oczach… jak ja mogłem to zrobić?
- Brawo kochasiu – zabrał mi pistolet Alex i poklepał po ramieniu. Nagle usłyszeliśmy syreny policyjne na co złodzieje uciekli zabierając wszystkie torby.
- Ona… nie żyje? – szepnęła Sylwia wycierając łzy.
- Cicho Sylwia… cicho – przytulił ją James próbując uspokoić. Podszedłem do Pati i chwyciłem za rękę… nie było pulsu… nie żyła. Łzy leciały mi strumieniami i miałem ochotę sam umrzeć… zabiłem osobę na której tak bardzo mi zależało.
- Carlos… - usłyszałem wystraszony głos Vai.
- Ja nie… nie chciałem… ona… nie żyje – krzyknąłem chowając twarz w dłoniach. Wszyscy na Sali bali się odezwać, byli w szoku… tak samo jak ja.
- Co teraz będzie? – zapytał James.
- To koniec – wstałem ocierając zły - …czas to zakończyć – spojrzałem jeszcze raz na ciało i skierowałem się w stronę drzwi. Straciłem wszystko co było ważne… ona chce abym żył… nie wiem czy to spełnię. Nigdy nikogo tak nie pokocham jak jej… [*]

Dziękuje za te wszystkie momenty razem... ciesze się ze mogłam kiedykolwiek pisać tutaj.... żegnam i całuje :* 

Właśnie tak ludzie... to był kawał właśnie na to piękne święto xD Jak ktoś się spodziewał... to brawa ludzie, brawa! Wiem jestem wredna... chociaż rozdział taki straszny nie jest xD Nie jest to ostatni rozdział, prawdziwy rozdział nr 62 zostanie dodany już za kilka dni!... sorka jak kogoś zdenerwowałam xD
Dziękuje za +5.000 wejść w marcu... jesteście wspaniali ♥
Pozdrawiam i mam nadzieje ze wytrzymacie do końca ten nieco walnięty dzień ^^