Część 22

Uffff... nie ma to jak szkołaaa! :D Żartowałaaaam xd... Już minął miesiąc ^^ Wiecie co mnie ostatnio zaciekawiło... nie próbuj być oryginalny bo zawsze znajdzie się osoba która stwierdzi że ukradłaś jej pomysł. Żyjemy w chorym świecie i tak musi być. Ostatnie dni były dość ciekawe... lekcja W-F zamieniła sie w WDZR przez Karolinę i Ewę... Wole nie mówić co czym tam gadamy xd Zapraszam :D

Jest już 4 grudnia godz 9:50… i tak nie spałam całą noc ponieważ za bardzo mnie nosiło… nie tylko mnie xd Lilka i Karolina spały u mnie i ledwo się trzymały. Kocham te emocje przed koncertami… najlepsze co może być !!! Wyjeżdżamy całkiem wcześnie ponieważ mamy w planach zwiedzanie miasta. Koncert dopiero o 21:00 więc miałyśmy dużooo czasu zwłaszcza że wynajęłam pokoje blisko sceny :D
- Wrocław szykuj się na nas! – zaczęłyśmy krzyczeć wchodząc do pociągu. Współczuje tym którzy byli z nami… nie mieli spokoju :P Droga była długa ale nie nudziłyśmy się ani trochę. Stanęłyśmy na stacji kolejowej gdzie miała czekać Vai.
- Albo uciekła albo ją porwali – zaczęłam się rozglądać stojąc już z 15 min – nigdzie jej nie ma!
- Napisz do niej czy coś… - powiedziała Karolina jednak Vai była szybsza.
- Dostałam od niej sms… pisze że jest już w hotelu -.-‘ – spojrzałam na komórkę – nie mogłaś wcześniej napisać !? – zabrałam torbę i skierowaliśmy się w stronę tramwajów gdzie pojechaliśmy prosto pod wielki i piękny hotel.
- Nas na to stać? – spojrzały na mnie.
- To ja za wszystko płace… nie marudźcie tylko chodźcie – uśmiechnęłam się i weszliśmy do holu, zabrałam kluczki i windą pojechałyśmy na najwyższe piętro.
- Nie mogę się doczekać naszego pokoju :D – mruknęła szczęśliwa Karolina.
- Dobra dziewczyny… wasz pokój to ten – pokazałam na drzwi – a mój i Vai jest naprzeciwko waszego – podałam im kluczyki.
- Mamy oddzielne pokoje? Super – przybiły piątkę i wleciały do swojego pokoju… z kim ja się zadaje… Bez chwili zastanowienia weszłam do mojego pokoju gdzie Vai przywitała mnie nieco boleśnie.
- Patiiiii!!!! – rzuciła się na mnie i razem upadłyśmy na podłogę.
- Nie rzucaj się na mnie ! nie chce mieć siniaków na koncert – powoli wstałam i postawiłam torbę.
- Sorki… ale ja się tak strasznie cieszę! Poznam BTR! Rozumiesz to? BTR!!!! – zaczęła skakać na łóżku.
- To są normalni chłopacy… nie przeżywaj – machnęłam ręką.
- Pogrzało cie?! Jak możesz tak mówić! Poznam Jamsa, Carlosa, Kendalla i Logana! Mam nadzieje że nie będzie za dużo osób za kulisami – zeszła z łóżka i usiadła.
- Szczerze to tylko my mamy wejściówki… możemy tam siedzieć całkiem długo – zaśmiałam się a Vai mnie ścisnęła.
- Boże! Boże! Boże! Boże!!! Zaraz zemdleje… albo nie… kocham cie!!! – przytuliła mnie bardzoooo mocno.
- Bo mnie udusisz – próbowałam nabrać powietrza i się wydostać. Wtedy weszła Karolina i Lilka i zdziwione stanęły w drzwiach.
- Przeszkadzamy? – zapytały dziewczyny.
- Pomocy… ona mnie udusi!!! – jęknęłam a Vai oderwała się ode mnie – Lilka, Karolina chce wam przedstawić moją byłą współlokatorkę Violette. Vai to są moje przyjaciółki z klasy czyli Lilka i Karolina – zaśmiałam się a dziewczyną zabłysły oczy.
- Ona ma niebieskie włosy!!! – pisnęły i podbiegły do Vai.
- Też miło was poznać… - mruknęła zdziwiona niebiesko-włosa dziewczyna.
- To czas na zwiedzanie! Dawno nie byłam w Wrocławiu – zaśmiałam się.
- A ja jeszcze tu nie byłam – uśmiechnęła się Vai a my na nią spojrzałyśmy.
- Trzeba to zmienić! – zabrałyśmy ją za ręce i wybiegłyśmy z hotelu. Postanowiłyśmy zrobić krótki spacer aby zobaczyć okolice.
- Gdzie idziemy teraz? – powiedziałam kiedy usiadłyśmy się na ławce w parku.
- Na zakupy! :D – krzyknęły Lilka i Karolina.
- Nieeeee – jęknęłyśmy razem z Vai.
- No proszę… dawno nie byłam na zakupach! A tu jest świetne Centrum Handlowe!!! – zaczęła błagać Karolina.
- Ale żadnych kiecek i różowych ciuchów ! – powiedziałyśmy równo z Vai i zaczęłyśmy się śmiać. Z jednej strony przydadzą nam się zakupy bo nie mam pojęcia co założyć na koncert…

Z punktu widzenia Vai:

- Ale żadnych kiecek i różowych ciuchów ! – powiedziałyśmy równo z Pati i zaczęłyśmy się śmiać. Nadal nie mogę uwierzyć że będę na koncercie Big Time Rush i że ich poznam!!! Zawsze o tym marzyłam razem z Pati… Nie wiem dlaczego ale ona się tym nie przejmuje tak jak ja. Jeszcze dziwne jest to że wygrała te bilety a nie słyszałam o żadnym takim konkursie. A co tam!! Ważne że będę na tym koncercie i nic nie ma prawa się nie udać :D
- Nigdy tego nie założę ! – spojrzałam na różową koszulkę którą pokazała mi Karolina – Wole się zabić!
- Ale ta bluzka jest taka śliczna – zaśmiała się Lilka.
- Jak to jest śliczne to ja wole 1D – jęknęła Pati. Ona jako jedyna mnie rozumiała i pomogła uwolnić się od tego czegoś zwanego bluzką… To nie ma prawa nazywać się bluzka!!!
- Vai patrz… - zatrzymała mnie Pati która patrzała na granatową tunikę. Akurat to jest ładne!
- Śliczna… - jęknęłyśmy razem patrząc na bluzkę.
- A wy nie chciałyście iść na zakupy? Kupujecie? – zaśmiała się Lilka.
- Ja daruje, mam już strój na koncert. Ale ty Vai powinnaś ją kupić – klepnęła mnie kilka razy w plecy.
- Jasne :D – zaśmiałam się i pobiegłam do sklepu, przymierzyłam ją i wróciłam razem z torbą.
- To skoro wszystkie sklepy obeszłyśmy to idziemy na ten cudny rynek! – krzyknęła Pati i jak poparzona zaczęła iść w stronę wyjścia. Podobał mi się Wrocław i to bardzo. Ale przez cały dzień strasznie mnie brzuch boli… tak się denerwuje! I wychodzi na to że jako jedyna… Poznać swoich idoli to po pierwsze cud, a po drugie szczęście ! Doszłyśmy na piękny rynek w Wrocławiu.
- Witam Panie na najlepszym i najładniejszym rynku na świecie – krzyknęła Pati która rozstawiła ręce i przez przypadek uderzyła w twarz rowerzystę który jechał za nią i który spadł – upssss… ja przepraszam – spojrzała za siebie – eeee… uciekamy! – zabrała nas za ręce i zaczęłyśmy biec. Najpierw do lodziarni, później na fontannę… gdzie Pati zanurkowała żeby jej nie znaleźli.
- Wychodź stamtąd! – szepnęłam do dziewczyny która chyba próbowała się utopić.
- Nie… boje się – wynurzyła się.
- Co ci się może stać ? – przewróciła oczami Karolina. Na nieszczęście Pati która ma dużo tego nieszczęścia podeszła do nas policja.
- Prosimy na komisariat – spojrzeli na Pati.
- Jestem rybą… nie mogę iść – zanurzyła się znowu. Policjant lekko zdziwiony zabrał Pati za rękę i zakuł w kajdanki.
- Nie może Pan! – zaczęliśmy krzyczeć na odchodzącą dziewczynę i policjanta.