Część 56

Rozdział kompletnie... ale kompletnie mi nie wyszedł xD Chciałam już go usunąć i napisać nowy ale stwierdziłam ze nie mam czasu... no cóż dodam to coś xD
Pamiętacie jak kilka notek temu polecałam wam bloga? Wiec hakerzy zaatakowali ten blog i autorka przeniosła go na inny... są już 2 rozdziały i po prostu są niesamowite! Na prawdę polecam, nie dlatego że pisze to moja koleżanka, ale dlatego że bardzo mi się podoba. Wchodźcie bo warto ^^ *klik* 
Miną rok od kiedy istnieje ten blog xD Ogólnie nie uznaje dzisiejszego dnia bo dla mnie rok będzie 1 sierpnia kiedy to dodałam bohaterów xD Dzięki Sylwia za ten rok! :*
Koniec paplania czas na rozdział xD

- Patrycja następna jedynka z kartkówki! – krzyknęła do mnie nauczycielka. Tak była lekcja… dokładnie Angielski. Zastanawiacie się dlaczego dostałam jedynkę z przedmiotu którym mówię płynnie… szczerze to mówiłam płynnie. Nie wiem co się stało ale Niemiecki zaczął mi się mylić z Angielskim i pozapominałam słów!
- Wiem proszę Pani – zabrałam kartkówkę.
- Pati co się dzieje? Masz już z 5 jedynek – spojrzała na mnie Lili.
- Nie wiem! Nie pamiętam nic! – położyłam się na ławce. Na końcu lekcji przyszła wychowawczyni rozdając zagrożenia na koniec roku szkolnego. Oczywiście tak jak zawsze ja będę mieć. Zobaczymy ile w tym roku się nazbierało.
- No i jak laski? – podeszła do nas Karolina z kartką na przerwie.
- Hymmm… Historia, Chemia, Matematyka, Biologia, Niemiecki i… o kurwa… dała mi zagrożenie z Angielskiego! – przerażona spojrzałam na kartkę.
- Ja w tym roku mam tylko 5 ! Hahaha – zaśmiała się Lili – Angielski mi przeszedł
- Pati i tak dużo nie masz… co to dla ciebie 6 zagrożeń. Też mam 6 i nie marudzę – przytuliła mnie czerwona.
- Wiem o tym. Poprawie to wszystko w tydzień lub dwa tygodnie i będę mieć spokój – uśmiechnęłam się. Co półrocze mam pełno zagrożeń wiec dla mnie to nic wielkiego, wystarczy poprawić sprawdziany i inne rzeczy. Zawsze jest ciekawie i później pełno nauki na koniec… ale się opłaca. Rozejrzałam się i zauważyłam nauczycielkę od Chemii.
- Lili ona tam stoi… - wskazałam na nauczycielkę.
- Na trzy? – zaśmiała się.
- Jeden… dwa… trzy… Proszę pani!!! – pobiegłyśmy do niej jak najszybciej. No to zaczyna się pora poprawiania wszystkiego.

*Z punktu widzenia Lili*

- Nie uczycie się! Myślicie że przyjdziecie na koniec roku i poprawicie wszystko! – krzyczała na nas wychowawczyni.
- Kiedy ma pani dodatkowe? – podniosłam rękę do góry.
- Dzisiaj po lekcjach – odpowiedziała.
- To przyjdziemy – uśmiechnęłam się szeroko.
- Dobra… Dzisiaj Historia, jutro zostaje na Chemii, napisze szybko sprawdzian i pójdę na Biologię. W piątek pojadę rano na Niemiecki poprawić sprawdzian ten ostatni i z odmiany. Zostanie kilka rzeczy ale to na lekcjach z nauczycielami pogadam i będzie ok – zapisała coś Pati.
- Jeszcze Angielski ci został – zaśmiałam się.
- Racja Angielski… no i jest problem… muszę się od nowa wszystkiego uczyć. Ja zupełnie nic nie pamiętam! – warknęła smutna.
- To dlatego ze dawno nie mówiłaś po Angielsku. Kiedy jeździłaś do LA to mówiłaś bez przerwy… przestałaś i zapomniałaś jak się mówi – powiedziałam.
- Zawsze coś… Mam już dość – brunetka położyła się na ławce.
*tydzień później*
Już za tydzień wystawiają oceny! Udało mi się poprawić wszystko i jestem szczęśliwa jak nigdy… Karolinie został Niemiecki a Pati Angielski. Kończymy rok szkolny 26 czerwca wiec dużo nam czasu nie zostało… jest już 10! Weszłam do szkoły i zauważyłam brunetkę która siedziała przed klasą z słuchawkami oraz Karolinę która coś do niej mówiła.
- Cześć – uśmiechnęłam się siadając obok.
- Menda się nie odzywa! – Karolina wskazałam na Pati.
- Co jej jest… czemu ona ryczy? – spojrzałam na zapłakaną dziewczynę. To nic dobrego nie wróży, jak zawsze.
- Nie odzywa się w ogóle. Ma tak od piątku… cały weekend się nie odzywała a dzisiaj jest gorzej – Karolina zabrała jej słuchawkę – słucha samych smutnych piosenek!
- Pati ogarnij się! Przejdziesz zobaczysz… to nie koniec świata że zapomniałaś języka – szturchnęłam ją leciutko. Pati spojrzała na mnie, wstała i poszła przed siebie ocierając łzy. Ciekawe co jej się stało.

*Z punktu widzenia Pati*

Chyba mam depresje… jest coraz gorzej i nie wiem co zrobić! Nie dość że muszę się wszystkiego od nowa uczyć to tęsknie… tak cholernie tęsknie! Przestałam już jeść, w nocy praktycznie nie śpię, do nikogo się nie odzywam. Nie potrafię jakoś się wziąć w garść ponieważ brakuje mi ich… jego. Jednak co ja takiego mogę zrobić? Wyjechali w trasę zostawiając mnie jeszcze dłużej samą. Chyba najlepiej będzie się upić i zostawić to wszystko… samo się jakoś ułoży.
Następnego dnia przemyciłam w plastikowej butelce wódkę. Wiem że to zły pomysł ale jakoś muszę się ogarnąć chociaż w szkole… uśmiechnąć się i zdać!
- Daj łyka! – krzyknęła Karolina zabierając butelkę i trochę pijąc.
- Nie ma to jak wódka w plastiku – zaśmiała się blondynka też pijąc.
- Ponoć nie powinno się pić ale co tam… raz się żyje! – uśmiechnęłam się szeroko. Właśnie mieliśmy mieć angielski i miałam pisać sprawdzian. Usiadłam z długopisem i spojrzałam na kartkę… czarna magia xD
- Proszę pani co to było love? – podniosłam rękę.
- Miłość – jęknęła załamana nauczycielka.
- Miałam ten stan… ale nie wiem czy mam… co o tym myślisz naszyjniczku? – popukałam w naszyjnik który się zrobił fioletowy – może ja serca nie mam D:
- Jesteś czerwona jak pomidor – zaśmiała się Karolina.
- Pomidorki są super… to było potato? – napisałam na kartce.
- Ziemniaki to potato! – uderzyła mnie w głowę Lili.
- Skoro pomidory są na „p” to wypadałoby aby po Angielsku też było na „P” bo jak później taki debil jak ja ma się połapać – wzruszyłam rękami.
- Pisz ten sprawdzian bo odbiorę ci kartkę – powiedziała nauczycielka. Szczerze zaczęłam strzelać na końcu jednak jak długo się przyglądałam tym słówka to coś tam rozumiałam. Oddałam nauczycielce sprawdzian i usiadłam koło dziewczyn.
- Całkiem dobrze Pati… masz 4 – poprawiła mi pracę nauczycielka.
- To dobrze czy źle? Bo w Ameryce jest wtedy B. A ponieważ jesteśmy w Europie to można uznać że jesteśmy zjednoczonymi Niemcami i tam 4 to u nas 2 – kiwnęłam głową.
- Siedź cicho bo nas wydasz – szepnęła do mnie Lili.
- Ale z czym wydam? – ucieszona spojrzałam na nią.
- Dostaniesz tą dwójkę na koniec roku – usłyszałam nauczycielkę.
- Naprawdę?! – krzyknęłam – tak serio, serio, serio?!
- Bez seria – przewróciła oczami Karolina.
- Dziękuje Pani! Zdałam wszystko! Wszystko!!!! – zaczęłam skakać – trzeba to opić!
- Spoko! – wstały dziewczyny.
- Jakie chętne do picia – zaśmiałam się.
- Mogę zmienić zdanie… siadać i słuchać – nauczycielka wskazała na krzesła.
- Oczywiście proszę Pani, będę najlepszą uczennicą na świecie… - kiwnęłam głową patrząc w książkę. Nie wierze że wszystko zdałam!... no bałam się tylko o ten Angielski który po prostu… mnie dobija już! Uradowana weszłam do domu ciesząc się jak nigdy. Nie mam zamiaru psuć sobie przyszłych wakacji moimi „humorkami” więc od teraz zero przejmowania się. W końcu trzeba się pozbierać… Angielski sobie przypomnę a tamci wrócą… mam nadzieje. Otworzyłam laptop przeglądając Twittera, facebooka, aska i inne strony. Dostałam kilka gratulacji zdania od ludzi z klasy z czego się cieszę jak nigdy! W końcu coś przykuło moją uwagę…  Sylwia jest dostępna na fejsie a chłopacy z BTR dodają zdjęcia, filmiki i wpisy na twitterze. Przecież ponoć mieli nie mieć Internetu dlatego nie mogą się kontaktować. Otworzyłam czat na fejsie i napisałam do Sylwii.
Pati: no cześć… widzę że macie Internet
Sylwia: Pati jak dawno cie nie słyszałam! No mamy… ale trochę
Pati: mogliście chociaż napisać, jakbym nie zauważyła to bym się nie dowiedziała
Sylwia: przepraszam… eeee… my musimy kończyć… pa!
Pati: ej czekaj!
No i się wylogowała… o co chodzi?! Na twitterze spojrzałam na zdjęcia na których tak dobrze się bawią, te wpisy że „jest niesamowicie!” dobiły mnie jeszcze bardziej. Najciekawsze jest to że po kilku minutach wszystko zniknęło… Oni coś ukrywają ja to wiem. Może po prostu wolą spędzać czas razem beze mnie… no jeśli chcą to dobra. Poczułam się jak takie piąte koło u wozu… niepotrzebna i opuszczona. Jestem w Polsce i mam zamiar się bawić w ostatnie dni szkoły nie przejmując się nimi! Poczułam taki ból w środku i nagle łza spłynęła mi po policzku… jakoś mi to nie idzie. Zamknęłam laptop i rozpłakałam się na dobre. Niech robią co chcą nie obchodzi mnie to! Jestem silna… przejdzie mi… mam nadzieje.